Ny operasjon

Ein interessant dag var i emning, halv seks, kanskje litt tidlig, men det måtte til for å få unna gjeremåla for dagen. Ein kald pendlarbuss tok meg til Førde, med krykkene som einaste bagasje. Søvn er ofte ei mangelvare hos underteikna, så også denne natta. Det skulle bli godt med ein formiddagslur... Litt stressa kom eg inn akkurat tidsnok til avtalt oppmøtetid på avdeling for dagkirurgi, for så å få beskjed om å vente. Logistikk er visst eit framandord på ein slik plass. Eg fekk etterkvart gjort meg klar til meir venting, denne gangen i ein lenestol. Det skulle bli godt med litt ro, kl. 11 var det visst min tur til å bli lagt på benken. Problemet var at oppvakningsrommet for småbarn var i rommet ved sidan av, utan dør imellom oss. Synest synd på barnet som vakna opp frå narkosen utan mor i nærleiken. Det var ikkje akkurat musikk i øyra. Fekk piller og veneflon, mor kom til etter kvart på naborommet, men fortsatt kom det mykje lyd derifrå. Det vart til slutt stille og tid for ein dupp. Klokka vart både 11 og 12. Folk kom og gjekk. Det såg ut som at kirurgen skulle bli god og mett før han slipte kniven. Halv eitt låg eg på benken, klar for litt meir kvile.  

 Med brusk skal hola tettast :)

Etter kort tid, eller rettare sagt eit par timar, var luren slutt utan draum om fjell eller noko anna. Berre vondt att i låret, som sist. Ein ny venteperiode kom, sidan eg no skulle vakne litt meir og få saker og ting til å fungere. Denne gang med god service. Suppe, kaffi og piller. Etter nokre timar var det tid for å fortsette dagen. Litt krøkkete med å få på meg kle, men det gjekk. Liten tur på gangen, finne privaten og deretter få utreisetillatelse.

Broderen kom, fekk meg på apotek og buss. Denne gangen gjekk bussturen utan skruar, vart visst containermat i kampens hete, like greitt sidan dette no er eit tilbakelagt stadium.

Kom meg inn og ut av bil utan problem, berre litt vondt, men overraska over at det ikkje var verre. Dette ser bra ut!!

Ny dag, etter overraskande mykje søvn. Få minutt etter at eg vakna, ringde dei frå sjukehuset. Lurte på kor det gjekk. Fekk beskjed om å ta ein pille og stå opp etter ein halv time. Det var ikkje fred å få no heller. Lurer på om ein liten overvakingsdings datt ned i såret under inngrepet.

Morgonprosedyren gjekk greitt, mykje lettare enn venta.

To krykker har allereie blitt til ei, i alle høve innandørs.

 

Godt og vel eitt år seinare… - endeleg på 2k-topptur.

Eg kunne ha vore på 2k-topptur for eit år sidan, men no har det seg slik at dei ikkje reiser seg utanfor stoveglaset mitt. Så sjansen kom endelig i byrjinga av ferien min, midt i juli.

Med broder Ivar og nokre vener bar det i veg. Ein tung sekk vart pakka på Bygdin i hui og hast for å rekke ´Bitihorn´ til Torfinnsbu. Ein fantastisk

båttur i knallvêr var ein perfekt start på tinderanglingshelga. Tung bør oppover Svartdalen gjorde ingenting. Motivasjonen var på topp og formen god etter mange, maange trimturar i året som har gått sidan sist. Lår og pust hadde det bra. Men på fyrste pausen dukka det likevel opp eit problem med foten. Ikkje lår denne gang, men hælane. Gnagsår. Sidan eg skulle gå langt, bratt og på mykje stein, hadde eg funne ut at eg skulle bytte sole i skoa. Eg ville ikkje ha problem under foten denne gangen. Og det fungerte sjølvsagt dårleg. Compeed vart lånt og solen vart bytta tilbake, men tabben var gjort og det betra seg ikkje. Pokker.  

Teltet kom opp og etter somling og hæl-førebygging bar det i veg oppover mot Vestre Leirungstind. Det vart bratt og seint. På 2100 snudde vi, skulle ha starta tidlegare. Tida rakk ikkje til, så fyrste forsøk på ein 2000meter gjekk ikkje så bra. Men høgda hadde eg nådd!!

Etter litt søvn, frukost og ny førebygging skulle vi på rangel. Tre tinder og to brear var planen. Ein lang sak, men eg hadde god tru!!

Kvitgardtinden, 2193, vart min fyrste topp, Godt nøgd!!, men eit lite steinsprang like under

På Kvitgardstinden, med Mesmogtinden og St. Langedalstind t.v.

toppen kunne lett ha stoppa mi ferd. Men det går jo som regel bra ;) for med Inreach satellitt-kommunikasjons-dingsen hadde eg uansett blitt henta om det ikkje hadde vore dekning der ;)

Men vi var ikkje ferdig med dagen.  Lår og hælane merka eg lite til. No var det ´berre´ 400 høgdemeter nedatt før klyving og klatring opp til ny tind. Ned ura gjekk fint, men i ein snøbakke hadde eg ein utglidning. I god fart stoppa sjølvsagt isøksa meg, som den skulle. Litt action må til!!

Ei god stund etterpå stod vi på Mesmogtinden, 2264, i sol, vindstille med nok ein fantastisk utsikt!!! Perfekt :D Lårhals merka eg fortsatt lite til. Lenger nede, på hælane, stod det fortsatt bra til. Flott, no var det berre bratt ned nokre høgdemeter til skaret før vi gjekk opp på dagens siste, Store Langedalstind, 2206. Etter 10 timar på tur var vi der, life is good!! :D

Men, breturen ned til teltet igjen vart grusom. Ein tur på eitpar timar vart til 4. Etter kort tid på breen vart det fukt i skoa og compeeden ville ikkje lenger ligge på plass. Difor vart det ein ille tur nedover, med små steg. Det var veldig godt å kome nedatt til telt og sovepose.

Ein vellukka sår-prosedyre, med litt kontrollert blodsøl, gjorde at eg kunne nyte turen nedover til Torfinnsbu, ein perfekt start på årets ferie!!

Om litt skal skruane kome på glas og nye beretninger er i kjømda her. Den dagen skulle etter planen ha komen idag. Men vart utsett litt, til den 26. Så då får vi tru det blir noko meir å skrive om.

Fysiologiske beretninger sidan sist.

I august i fjor vart tur-stavane kasta og sekken kom på. Høgdemetrane kunne bli mange og turane vart lengre og kjekkare samtidig som sekken vart tyngre. Framgangen fortsette utover hausten, men ettersom turane vart lengre og lengre, måtte det kome tilbakesteg. Dersom eg gjekk over ei mil, merka eg det godt når eg kom heim. Eg måtte klage mi nød til legen. Sidan det nærma seg årskontroll etter operasjon, vart hospitalet sett på saken. 

Årskontroll, røntgen viste at alt var ok. Kirurgen var fornøgd, men støtta fjerning av skruer sidan eg hadde antyda visse problem. Eg vart sendt opp til dag-kirurgisk avdeling. Etter eit kort møte der oppe vart datoen for fjerning sett til 16.september. Ein liten operasjon på 25 minutt med påfølgande 2 vekers sjukmelding. Eigentleg ingen stor sak. Då blir det å gle seg til det ;)

Aktivitetsnivået var fortsatt høgt. Formen var god. Kollegaer hadde heile tida vore med på tur og gjorde det lett å kome seg ut, uansett vêr. Godt nøgd!!

Skiturar vart det ikkje så mange av, men påsketuren på Glitteregga, 1297, var tung og fantastisk, endelig!! Men føreforholda gjorde då sitt til at det ikkje vart så mykje fart under skia!! Trening på fallteknikk fekk eg derimot!!

Hånndalsvatnet frå Glitteregga.

Kjekt Strandafjellet ikkje ligg så veldig langt heimanfrå ;) 

Tilbake på Utvikfjellet der bloggen starta, 
no på ymse maisnø ned frå Skvaegga.

Skisesongen vart avslutta på Skavegga, med roten maismø under skia.

Våren kom, ofte med dagsturar i fjellheimen ute med kysten. I tåke og regn som i sol. 
2-dagers tur på Gjegnen, 1670moh., med overnatting på Gjegnabu, vart ein fantastisk tur med bror og nevø. Life is good!! 

På veg ned breen igjen etter ein fantastisk tur på Gjegnen :)